Jump to content

ອານາຈັກຣັດຕະນະໂກສິນ

ຈາກ ວິກິພີເດຍ
ອານາຈັກຣັດຕະນະໂກສິນ
(1782–1851)
อาณาจักรรัตนโกสินทร์

ລາຊະອານາຈັກສະຫຍາມ
(1851–1932)
ราชอาณาจักรสยาม

1782–1932
ແຜນທີ່ສະແດງອານາເຂຕຂອງອານາຈັກຣັດຕະນະໂກສິນ ຄ.ສ. 1809 (ຮວມດິນແດນປະເທດສະລາດ)
ແຜນທີ່ສະແດງອານາເຂຕຂອງອານາຈັກຣັດຕະນະໂກສິນ ຄ.ສ. 1809 (ຮວມດິນແດນປະເທດສະລາດ)
ແຜນທີ່ທາງລັດຖະສາດຂອງລາຊະອານາຈັດສະຫຍາມກ່ອນສົນທິສັນຍາອັງກິດ–ສະຫຍາມ ຄ.ສ. 1909
ແຜນທີ່ທາງລັດຖະສາດຂອງລາຊະອານາຈັດສະຫຍາມກ່ອນສົນທິສັນຍາອັງກິດ–ສະຫຍາມ ຄ.ສ. 1909
ເມືອງຫຼວງບາງກອກ
ພາສາທົ່ວໄປໄທ
ສາສະໜາ
ເຖຣະວາດ
ເດມະນິມຊາວສະຫຍາມ
ການປົກຄອງລະບອບລາຊາທິປະໄຕແບບລະບົບສັກດິນາ (1782–1882)
ລະບອບສົມບູລະນາຍາສິດທິລາດ (1882–1932)
ພະມະຫາກະສັດ 
• 1782–1809
ພະບາດສົມເດັດພະພຸດທະຍອດຟ້າຈຸລາໂລກມະຫາລາດ (ພະອົງທຳອິດ)
• 1868–1910
ພະບາດສົມເດັດພະຈຸລະຈອມເກົ້າເຈົ້າຢູ່ຫົວ
• 1925–1932
ພະບາດສົມເດັດພະປົກເກົ້າເຈົ້າຢູ່ຫົວ (ພະອົງສຸດທ້າຍ)
ສະພານິຕິບັນຍັດອະພິລັດຖະມົນຕີສະພາ (1925–1932)
ຍຸກປະຫວັດສາດຍຸກຕ້ນສະໄໝໃໝ່, ຍຸກສະໄໝໃໝ່
• ສະຖາປະນາ
6 ເມສາ 1782
1785–1787, 1809–1812
20 ມິຖຸນາ 1826
1826–1828
1841–1845
18 ເມສາ 1855
1874–1875
1893
1917–1918
24 ມິຖຸນາ 1932
ປະຊາກອນ
• ຄ.ສ. 1800[1]
4,000,000
• ຄ.ສ. 1929[2]
11,506,207
ສະກຸນເງິນພົດດ້ວງ (ຈົນເຖິງ ຄ.ສ. 1904)
ບາດ (ຕັ້ງແຕ່ ຄ.ສ. 1904)
ກ່ອນໜ້າ
ຖັດໄປ
ອານາຈັກທົນບຸຣີ
ນະຄອນຊຽງໃໝ່
ນະຄອນລຳປາງ
ນະຄອນນ່ານ
ນະຄອນລຳພູນ
ນະຄອນແພ່
ອານາຈັກນະຄອນສີທຳມະຣາດ
ອານາຈັກວຽງຈັນ
ອານາຈັກຫຼວງພະບາງ
ອານາຈັກຈຳປາສັກ
ລາຊະອານາຈັກສະຫຍາມ
ອິນດູຈີນຝຣັ່ງ
ລັດນອກສະຫະພັນທະລັດມາລາຍູ
ປັດຈຸບັນເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ

ອານາຈັກຣັດຕະນະໂກສິນ (ໄທ: อาณาจักรรัตนโกสินทร์) ແມ່ນລາຊະອານາຈັກທີ່ສີ່ໃນຍຸກປະຫວັດສາດໄທ ເຮິ່ມຕັ້ງແຕ່ການຍ້າຍເມືອງຫຼວງຈາກຝັ່ງກຸງທົນບຸຣີມາຍັງກຸງເທບມະຫານະຄອນ ຊຶ່ງຕັ້ງຢູ່ທາງຕະເວັນອອກຂອງແມ່ນ້ຳເຈົ້າພະຍາ ພະບາດສົມເດັດພະພຸດທະຍອດຟ້າຈຸລາໂລກມະຫາລາດ ປະຖົມກະສັດແຫ່ງລາຊະວົງຈັກກີ ສະເດັດຂຶ້ນຄອງລາຊະສົມບັດ ເມື່ອວັນທີ 6 ເມສາ ຄ.ສ. 1782

ຄຶ່ງທຳອິດຂອງສະໄໝນີ້ເປັນການເພິ່ມພູນອຳນາດຂອງອານາຈັກ ເຖິກຂັດຈັງຫວະດ້ວຍຄວາມຂັດແຍ້ງເປັນຮະຍະກັບພະມ້າ ຫວຽດນາມ ແລະລາວ ສ່ວນຄຶ່ງຫຼັງນັ້ນເປັນການຜະເຊິນກັບປະເທດເຈົ້າອານານິຄົມ ອັງກິດ ແລະຝຣັ່ງ ຈົນທຳໃຫ້ສະຫຍາມເປັນປະເທດດຽວໃນອາຊີຕະເວັນອອກສຽງໃຕ້ທີ່ບໍ່ຕົກເປັນອານານິຄົມຂອງຕະເວັນຕົກ ຜົນກະທບຈາກໄພຄຸກຄາມນັ້ນ ນຳໃຫ້ອານາຈັກພັດທະນາໄປສູ່ລັດຖະຊາດສະໄໝໃໝ່ທີ່ຮວມອຳນາດເຂົ້າສູ່ສູນກາງ ໂດຍມີພົມແດນທີ່ຮ່ວມກັບຊາດຕະເວັນຕົກ ສະໄໝນີ້ມີພັດທະນາການທາງເສດຖະກິດແລະສັງຄົມທີ່ສຳຄັນ ດ້ວຍການເພຶ່ມການຄ້າກັບຕ່າງປະເທດ ການເລິກທາດ ແລະການຂະຫຍາຍການສຶກສາແກ່ຊົນຊັ້ນກາງທີ່ເກິດຂຶ້ນ ຢ່າງໄຮກົຕາມ ບໍ່ມີການປະຕິຮູປທາງການເມືອງຢ່າງແທ້ຈິງກະທັ່ງລະບອບສົມບູລະນາຍນສິດທິລາດເຖິກແທນທີ່ດ້ວຍລະບອບລາຊາທິປະໄຕພາຍໃຕ້ລັດຖະທຳມະນູນ ໃນການປະຕິວັດສະຫຍາມ ຄ.ສ. 1932

ການກໍ່ຕັ້ງ

[ດັດແກ້]

ລາຊະການທີ 1 ຊົງຟື້ນຟູລະບົບສັງຄົມແລະລະບົບການເມືອງຂອງອານາຈັກອະຍຸດທະຍາ ຊົງອອກກົດໝາຍຕາສາມດວງ ປະມວນກົດໝາຍໃໝ່ ຊົງຟື້ນຟູພິທີໃນລາຊະສຳນັກ ແລະຊົງບັນຍັດວິໄນສົງ ການປົກຄອງແບ່ງອອກເປັນຫົກກົມ ໂດຍໃນຈຳນວນນີ້ສີ່ກົມມີໜ້າທີ່ປົກຄອງດິນແດນໂດຍຊະເພາະ ກົມກະລາໂຫມປົກຄອງທາງໃຕ້ ກົມມະຫາດໄທປົກຄອງທາງເໜືອແລະຕະເວັນອອກ ກົມພະຄັງປົກຄອງດິນແດນທີ່ຢູ່ທາງໃຕ້ຂອງພະນະຄອນ ແລະກົມເມືອງປົກຄອງພື້ນທີ່ຮອບພະນະຄອນ ສ່ວນອີກສອງກົມນັ້ນຄື ກົມນາແລະກົມວັງ ກອງທັບຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງອຸປຮາດຊຶ່ງມັກຈະເປັນພະອະນຸຊາໃນພະມະຫາກະສັດ ພະມ້າເຫັນຄວາມວຸ່ນວາຍ ປະກອບກັບການໂຄ່ນລົ້ມສົມເດັດພຣະເຈົ້າກຸງທົນບຸຣີ ຈຶງໄດ້ຮຸກຮານສະຫຍາມອີກໃນ ຄ.ສ. 1785 ພະມ້າເຖິກຂັບອອກຈາກລ້ານນາ ເມື່ອ ຄ.ສ. 1792 ໂດຍການຮຸກຮານສະຫຍາມຄັ້ງສຸດທ້າຍເກິດຂຶ້ນໃນ ຄ.ສ. 1809 ລາຊະການທີ 1 ສະຫວັນຄົດໃນ ຄ.ສ. 1809 ພະອົງໄດ້ປະກາດຄວາມເປັນເຈົ້າດິນແດນຂອງສະຫຍາມເໜືອກວ່າປະເທດໄທໃນປັດຈຸບັນມາກ

  1. Lieberman, Victor (2003). Strange Parallels: Volume 1, Integration on the Mainland: Southeast Asia in Global Context, c.800–1830 (Studies in Comparative World History) (Kindle ed.). p. 295. ISBN 978-0521800860. "Siam's population must have increased from c. 2,500,000 in 1600 to 4,000,000 in 1800."
  2. "Number of population in Thailand : 1911 - 1990 census years". web.nso.go.th. National Statistical Office. 2004. Archived from the original on 2022-03-24. Retrieved 14 January 2022.