ພາສາຂະແມ
| ພາສາຂະແມ | |
|---|---|
| ພາສາກຳປູເຈຍ | |
| ភាសាខ្មែរ / ខេមរភាសា | |
| ອອກສຽງ | [pʰiəsaː kʰmae], ເພຍຊາຂະແມ [kʰeːmarapʰiəsaː], ເຄມາຣາເພຍຊາ |
| ປະເທດທີ່ມີການເວົ້າ | ກຳປູເຈຍ ໄທ (ພາກຕາເວັນອອກແລະພາກອີສານ) ຫວຽດນາມ (ເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ພາກຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້) |
| ຊົນເຜົ່າ | ຊາວຂະແມ |
| ຈຳນວນຜູ້ເວົ້າ | 16 ລ້ານຄົນ (2007) |
| ຕະກຸນພາສາ | ອອສໂຕຣອາຊີຕິກ
|
| ຮູບແບບກ່ອນໜ້າ | ຂະແມດັ້ງເດີມ
|
| ລະບົບການຂຽນ | ອັກສອນຂະເໝນ |
| ສະຖານະພາບທາງການ | |
| ພາສາທາງການ |  ກຳປູເຈຍ
 ອາຊຽນ[1] |
| ພາສາຊົນກຸ່ມນ້ອຍທີ່ຮັບຮອງໃນ |  Thailand Vietnam |
| ລະຫັດພາສາ | |
| ISO 639-1 | km |
| ISO 639-2 | khm |
| ISO 639-3 | khm |
ບໍລິເວນທີ່ມີການໃຊ້ພາສາຂະແມ
ພາສາຂະແມ ຫຼື ພາສາຂະເໝນ (ຂະແມ: ភាសាខ្មែរ) ແມ່ນໜຶ່ງໃນພາສາຫຼັກຂອງພາສາກຸ່ມອົດສະຕະໂລອາຊີ ແລະ ໄດ້ຮັບອິດທິພົນມາຈາກພາສາສັນສະກິດ ແລະ ພາສາບາລີ ພໍສົມຄວນ ເຊິ່ງອິດທິພົນເຫຼົ່ານີ້ ມາຈາກອິດທິພົນຂອງສາສະໜາພຸດ ແລະ ສາສະໜາຮິນດູ ຕໍ່ວັດທະນະທຳຂອງຊາວຂະແມ ໃນຂະນະທີ່ອິດທິພົນອື່ນ ໆ ເຊັ່ນ ຈາກພາສາລາວ ແລະ ພາສາໄທ. ເປັນໝາກຜົນມາຈາກການຕິດຕໍ່ກັນທາງດ້ານພາສາ ແລະ ຄວາມໃກ້ຊິດກັນໃນທາງພູມສາດ. ພາສາຂະແມແປກໄປຈາກພາສາໃນປະເທດອ້ອມແອ້ມ (ພາສາລາວ ພາສາໄທ ແລະ ພາສາຫວຽດນາມ) ເນື່ອງຈາກບໍ່ມີສຽງວັນນະຍຸດ.
ອ້າງອີງ
[ດັດແກ້]- ↑ "Languages of ASEAN". ຄົ້ນຫາເມື່ອ 7 August 2017.