ພາສາສັນສະກິດ
ພາສາສັນສະກິດ (ສັນສະກິດ: संस्कृता वाक्; संस्कृतम्) ແມ່ນພາສາທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດພາສາໜຶ່ງໃນພາສາກຸ່ມອິນເດຍ-ເອີລົບ ສາຂາຍ່ອຍອິນເດຍ-ອີລ່ານ ແລະຢູ່ໃນກຸ່ມຍ່ອຍອິນເດຍ-ອາລະຍະ ໂດຍມີວິວັດທະນາການໃນລະດັບໃກ້ຄຽງກັບພາສາລາແຕັງແລະກະເລັກເປັນຕົ້ນ. ສ່ວນຫຼາຍ ຖືວ່າເປັນພາສາທີ່ຕາຍແລ້ວ ແຕ່ຍັງມີຜູ້ໃຊ້ໃນແວດວົງຈຳກັດໃນອິນເດຍ ເຊັ່ນ ໝູ່ບ້ານມັດທູ ໃນລັດກັນນາຕະກະ[1] ເຊິ່ງປະດິດຄໍາສັບໃໝ່ໆຂຶ້ນ. ໃນສາສະໜາຮິນດູເຊື່ອວ່າ ແຕ່ເດິກດຳບັນແມ່ນພາສາທີ່ເທບພະເຈົ້າໃຊ້ສື່ສານນຳມະນຸດ ໂດຍສະເພາະແມ່ນນຳລືສີທັງຫຼາຍ ເພື່ອຖ່າຍທອດຄວາມຮູ້ແຈ້ງແລະປັນຍາຍານ.
ອ້າງອີງ
[ດັດແກ້]- ↑ หน้า 5 ต่อจากหน้า 1, สมเด็จพระเทพฯกับรางวัลสันสกฤตโลก. "สกู๊ปหน้า 1". ไทยรัฐปีที่ 67 ฉบับที่ 21514: วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2559 แรม 2 ค่ำ เดือน 1 ปีวอก