ການຄາດຫວັງແບບດັດສົມ

ໃນ ເສດຖະສາດ, ການຄາດຫວັງແບບດັດສົມ ໝາຍເຖິງ ການທີ່ຜູ້ຄົນທຳການຄາດຄະເນ ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອານາຄົດ ໂດຍ ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນອາດີດ. ຕົວຢ່າງ, ຖ້າ ອັດຕາເງິນເຟີ້ສູງກ່ວາທີ່ໄດ້ຄາດໄວ້ ໃນ ອາດີດ, ຜູ້ຄົນກໍ່ຈະດັດປ່ຽນ ການຄາດຫວັງ ຂອງ ຕົນໃນອານາຄົດ.

ທິດສະດີການຄາດຫວັງແບບດັດສົມ ສາມາດສະແດງເປັນສົມຜົນ ດັ່ງລຸ່ມນີ້, ໂດຍທີ່ $p^{e}$$p^{e}$ ອັດຕາເງິນເຟີ້ປີໜ້າ ທີ່ ພວມຖືກຄາດຫວັງໄວ້ໃນປີນີ້; $p_{-1}^{e}$$p_{-1}^{e}$ ແມ່ນ ອັດຕາເງິນເຟີ້ປີນີ້ ທີ່ ຖືກຄາດຫວັງໄວ້ໃນປີກາຍ; ແລະ $p$$p$ ແມ່ນ ອັດຕາເງິນເຟີ້ຕົວຈິງ ໃນປີນີ້ (ໃນນີ້ $\lambda$$\lambda$ ຈະມີຄ່າ ແຕ່ 0 ຫາ 1):

$p^{e}=p_{-1}^{e}+\lambda (p-p_{-1}^{e})$$p^{e}=p_{-1}^{e}+\lambda (p-p_{-1}^{e})$

ຫຼື

$p^{e}=p_{-n}^{e}(1-\lambda )^{n}+(\lambda )\sum _{j=0}^{n}(1-\lambda )^{j}p_{-j}$$p^{e}=p_{-n}^{e}(1-\lambda )^{n}+(\lambda )\sum _{j=0}^{n}(1-\lambda )^{j}p_{-j}$ ທີ່ ແມ່ນ ການຄິດໄລ່ ອັດຕາເງິນເຟີ້ຄາດຫວັງໃນປີນີ້​ ໂດຍ ອັດຕາເງິນເຟີ້ຄາດຫວັງ ໃນ ປີທີ່ n ທີ່ຜ່ານມາ ແລະ ອັດຕາເງິນເຟີ້ຕົວຈິງ ໃນ ທຸກໆປີຕັ້ງແຕ່ປີ n.

ຊິເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ການຄາດຫວັງແບບດັດສົມນີ້ ໃນຕົວຈິງແລ້ວ ໝາຍເຖິງການຄາດຫວັງດັດສົມແບບຢ້ອນຫຼັງ ທີ່ ຄຳນຶງສະເພາະສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນອາດີດ. ອັນນີ້​ສົ່ງຜົນໃຫ້ ນັກເສດຖະສາດ ເຊັ່ນ ທ່ານ ຈອນ ມຸດທ໌ (John Muth) ພະຍາຍາມຊອກຫາວິທີທາງໃນການ ຄິດໄລ່ການຄາດຄະເນໃໝ່ ເຊັ່ນ ການຄາດຫວັງປົກກະຕິ.