ເສດຖະສາດມະຫາພາກ
ເສດຖະສາດມະຫາພາກ (ຄຳເຄົ້າ: ເສຣສຖສາສຕຣ໌ມຫພາຄ[1]) ແມ່ນ ຂະແໜງໜຶ່ງໃນ ເສດຖະສາດ ທີ່ ສຶກສາກ່ຽວກັບ ການເຄື່ອນໄຫວແບບສັງລວມ ເຊັ່ນ ການສັງລວມການຕັດສິນໃຈ ທາງດ້ານເສດຖະກິດ ຂອງ ບຸກຄົນ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວ ແມ່ນ ການຈຳແນກ ເສດຖະສາດມະຫາພາກ ກັບ ເສດຖະສາດຈຸນລະພາກ ທີ່ສຶກສາ ກ່ຽວກັບ ການເຄື່ອນໄຫວທາງດ້ານເສດຖະກິດ ຂອງ ຜູ້ຊົມໃຊ້ລາຍບຸກຄົນ, ວິສາຫະກິດ ແລະ ຂະແໜງອຸດສາຫະກຳ.
ເສດຖະສາດມະຫາພາກ ສາມາດຖືກນຳໃຊ້ ວິເຄາະວ່າ ຈະສາມາດບັນລຸເປົ້າໝາຍ ທາງນະໂຍບາຍ ຂອງ ລັດຖະບານ ເຊັ່ນ ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເສດຖະກິດ, ສະຖຽນລະພາບຂອງລາຄາ, ການຈ້າງງານແບບສົມບູນ ແລະ ການບັນລຸຄວາມສົມດຸນ ຂອງ ດຸນການຊຳລະ ຄືແນວໃດ.
ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດມະຫາພາກ
[ດັດແກ້]- ນະໂຍບາຍການເງິນ (fiscal policy)
- ນະໂຍບາຍເງິນຕາ (monetary policy)
ອ້າງອີງ
[ດັດແກ້]- ↑ ສົມຈິຕ ພັນລັກ. (2012) ພາສາລາວລ້ານຊ້າງ ກ່ອນປີ ພ.ສ 2478; ຄ.ສ 1935 ສະບັບຄົ້ນຄວ້າ. ສົມມະນາ ການພິມ ສປປ ລາວ.
ຫົວຂໍ້ຫຼັກໃນເສດຖະສາດມະຫາພາກ |
|
|---|---|
| ການຄາດຫວັງແບບດັດສົມ(Adaptive expectations) • ດຸນການຊຳລະ(Balance of payments) • ທະນາຄານກາງ(Central bank) • ເງິນຕາ(Currency) • ລະບົບມາດຕະຖານຄຳ(Gold standard) • ຫຼັກເກນເກຣແຊມ(Gresham's Law) • ສະພາວະເງິນເຟີ້(Inflation) • ແບບຈຳລອງ IS/LM(IS/LM model) • ເງິນ(Money) • ບັນທັດຖານວັດແທກ ລາຍໄດ້ ແລະ ຜົນຜະລິດ ແຫ່ງຊາດ(Measures of national income and output) • ນະໂຍບາຍເງິນຕາ( Monetary policy) • ບັນຊີລາຍໄດ້ ແລະ ຜະລິດຕະພັນ ແຫ່ງຊາດ(National Income and Product Accounts) • ກຳລັງຊື້ທຽບຖານ(Purchasing power parity) • ການຄາດຫວັງປົກກະຕິ(Rational Expectations) • ເສດຖະກິດຕົກຕໍ່າ(Recession) • ທິດສະດີສະຕອັກໂຮມ(Stockholm school) • ໄພຫວ່າງງານ(Unemployment) • ເສດຖະສາດອອສຕຣຽນ(Austrian economics) • ເສດຖະສາດເຄນຊຽນ(Keynesian economics) • ເງິນຕານິຍົມ(Monetarism) • ເສດຖະສາດດັ້ງເດີມໃໝ່(New classical economics) • ເສດຖະສາດເຄນຊຽນໃໝ່(New Keynesian economics) • ເສດຖະສາດດ້ານການສະໜອງ(Supply side economics) • ເສດຖະສາດພັດທະນາ(Development economics) • ເສດຖະສາດ(Economics) • ເສດຖະສາດການເມືອງ(Political economy) |