ອັກສອນລາວ

ອັກສອນລາວ (ຄຳເຄົ້າ: ອັກສຣລາວ^[໑]) ເປັນຊື່ອັກສອນທີ່ຣັຖບາລລາວຮັບຮອງໃຫ້ໃຊ້ຂຽນພາສາລາວ ເຊິ່ງໃຊ້ເປັນພາສາຣັຖກາຣໃນປັຈຈຸບັນ

ປະຫວັດສາດ[ແກ້ໄຂ]

ອັກສອນລາວມີພັດທະນາກາຣມາຈາກອັກສອນລາວເດີມ ເຊິ່ງເຣີ່ມພັດທະນາຂຶ້ນໃນສມັຍຣາຊວົງສ໌ລ້ານຊ້າງເມື່ອປະມານ ຄ.ສ. 1357 ໂດຍໄດ້ຮັບອິດທິພົລຈາກອັກສອນໄທຍບູຮານທີ່ມາຈາກອັກສອນຂເມຣອີກຕໍ່ນຶ່ງ.

ໃນແຕ່ກ່ອນແຕ່ກີ້ອັກສອນທີ່ໃຊ້ເພື່ອຂຽນຄວາມລາວແມ່ນມີຢູ່ ໒ ແບບນຳກັນກໍ່ແມ່ນວ່າ

໑. ໂຕໄທ ຫຼື ໂຕລາວ ເອິ້ນຊື່ໂຕໄທກໍ່ຍ້ອນວ່າໄດ້ນຳໃຊ້ກັບໄທບ້ານໄທເມືອງແລະເປັນໂຕອັກສອນທີ່ນຳໃຊ້ກັນມາເຖິງປັດຈຸບັນແລະຂຽນຕາມສຽງແລະແມ່ສະກົດຕາມຕົວ ແຕ່ພາຍລຸ້ນໄດ້ນຳໂຕເຟື້ອງ ໂຕຫ້ອຍ ໂຕຍໍ່ ໂຕສະກົດຈາກໂຕທຳເຂົ້ານຳໃຊ້ເພື່ອຂຽນໄດ້ໄວກວ່າເກ່າແມ່ນວ່າ ເບຽ(ເບຍ) ຂຽ(ຂ້ອຍ)

໒. ໂຕທຳລາວ ຫຼື ໂຕທັມລາວ ຖືໄດ້ວ່າໂຕທຳເປັນອັກສອນທີ່ມີການນຳໃຊ້ຍາກແລະຈຳກັດແຕ່ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຮູ້ໃນລະດັບສູງແລະຮ້ອງຊື່ວ່າໂຕທຳກໍ່ຍ້ອນວ່າໃຊ້ກັບທັມມະຫລືສາສະຫນາແລະພາສາປາລີສັນສະກິດ ໃນແຕ່ກ່ອນກີ້ໂຕທຳນີ້ສາມາດໃຊ້ບອກຫລືສື່ສານກັນໄດ້ໃນສິບສອງພັນນາ ລ້ານນາ ລ້ານຊ້າງ ຊຽງຕຸງ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຂຽນຕ່າງກັນແຕ່ບໍ່ຄືກັນສະເພາະ ຫາງ ຫັວຂອງຕັວອັກສອນ

ພະຍັນຊະນະ[ແກ້ໄຂ]

ອັກສອນລາວມີພະຍັນຊະນະດ່ຽວ 27 ໂຕ ແລະ ພະຍັນຊະນະຜະສົມ 6 ໂຕ

ພະຍັນຊະນະລາວ
ອັກສອນກາງ		ອັກສອນສູງ		ອັກສອນຕ່ຳ
ກ ໄກ່		ຂ ໄຂ່	ຄ ຄວາຍ	ງ ງົວ
ຈ ຈອກ		ສ ເສືອ	ຊ ຊ້າງ	ຍ ຍຸງ
ດ ເດັກ	ຕ ຕາ	ຖ ຖົງ	ທ ທຸງ	ນ ນົກ
ບ ແບ້	ປ ປາ	ຜ ເຜິ້ງ	ຝ ຝົນ	ພ ພູ	ຟ ໄຟ	ມ ແມວ
ຢ ຢາ				ຣ ຣົຖ	ລ ລີງ	ວ ວີ
ອ ໂອ		ຫ ຫ່ານ		ຮ ເຮືອນ

ພະຍັນຊະນະຜະສົມ
ອັກສອນສູງ
ຫງ	ຫຍ	ໜ	ໝ	ຫຼ	ຫວ
		ຫນ	ຫມ	ຫລ