ສົງຄາມ ໄດຫວຽດ–ລ້ານຊ້າງ (1479-1484)
ສົງຄາມ ໄດຫວຽດ–ລ້ານຊ້າງ (1479-1484) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ແຜນທີ່ຂອງຫວຽດນາມ (ສີບົວເຂັ້ມ) ແລະ ລ້ານຊ້າງ (ສີຂຽວ) | |||||||
| |||||||
ຄູ່ສົງຄາມ | |||||||
ໄດຫວຽດ |
ລ້ານຊ້າງ ອານາຈັກລ້ານນາ ເມືອງພວນ ລັດ Shan | ||||||
ຜູ້ບັນຊາການ ແລະ ຜູ້ນຳ | |||||||
ເລແທງຕົງ Lê Thọ Vực Trịnh Công Lộ Lê Đình Ngân Lê Lộng Lê Niệm |
Chakkaphat Phaen Phaeo Prince Then Kham Tilokrarachathirat Tao Kha Kan | ||||||
ກຳລັງ | |||||||
300,000[1][2] | 200,000[3] | ||||||
ຄວາມສູນເສຍ | |||||||
ບໍ່ຮູ້ຈັກ | ບໍ່ຮູ້ຈັກ |
ສົງຄາມ ໄດຫວຽດ–ລ້ານຊ້າງ ແມ່ນສົງຄາມລະຫວ່າງ ລາຊະວົງ ເລ ຕໍ່ມາ ຂອງ ໄດຫວຽດ ແລະ ລ້ານຊ້າງ. ຈຸດປະສົງຂອງການເຄື່ອນໄຫວຂອງ ໄດຫວຽດ ແມ່ນເພື່ອຮັກສາສັນຕິພາບຂອງອານາຈັກ ເມືອງພວນ ແລະ ສະກັດກັ້ນການຮຸກຮານຂອງກອງທັບ ລ້ານຊ້າງ ຢູ່ເຂດຊາຍແດນຕາເວັນຕົກ. ການບຸກລຸກຍັງເປັນການສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວຂອງກະສັດ ເລແທ່ງຕົງ, ຜ່ານນັ້ນ ດ່າວຽດໄດ້ຍຶດເອົາອານາຈັກຈຳປາໃນປີ 1471. ສົງຄາມໄດ້ເກີດຈາກການສູ້ຮົບຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງໃນການປົກຄອງຂອງ ເລ ແທງຕົງ, ເຮັດໃຫ້ລາວຕັດສິນໃຈບຸກໂຈມຕີຄັ້ງໃຫຍ່ຕໍ່ ລານຊາງ. ດິນແດນ. ການປະທະກັນໃນທີ່ສຸດໄດ້ແກ່ຍາວເປັນເວລາປະມານ 5 ປີ ແລະໄດ້ຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ຊາຍແດນແຂວງຢຸນນານທີ່ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະໄດ້ສ້າງຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງທ່ານ Ming. ອາວຸດຍຸດໂທປະກອນມີບົດບາດສຳຄັນໃນການປະທະກັນ, ສ້າງຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງ ດ່າວຽດ. ຄວາມສຳເລັດໃນສົງຄາມໃນຕົ້ນໆໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ ດ່າວຫວຽດ ຍຶດເອົາເມືອງຫລວງພະບາງບູຮານຂອງລ້ານຊ້າງ ແລະ ທຳລາຍເມືອງຊຽງຂວາງຂອງເມືອງບອນ. ສຸດທ້າຍ, ຫຼັງຈາກໄດ້ຍຶດໝັ້ນ ເມືອງພວນ ແລະ ພາຍໃຕ້ຄວາມກົດດັນຈາກລາຊະວົງມິງ ແລະ ການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງລ້ານນາ, ເລແທ່ງຕົງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ທະຫານຂອງຕົນຖອນຕົວໃນປີ 1480.
ອ້າງອີງ
[ດັດແກ້]- ↑ Li (2010), p. 89.
- ↑ Whitmore (2004), p. 125.
- ↑ Viravong (1964), p. 44-46.