ພາສາຟີລິບປິນ
| ພາສາຟິລິບປິນໂນ Wikang Filipino | ||
|---|---|---|
| ສຽງອ່ານ: | [wɪˈkɐŋ ˌfiːliˈpiːno] | |
| ເວົ້າໃນ: | ຟິລິບປິນ | |
| ຈຳນວນຜູ້ເວົ້າ: | (ຄື ພາສາຕາກາລອກ) ພາສາແມ່: 25 ລ້ານຄົນ[1] ພາສາທີ 2: ຫຼາຍກວ່າ 60 ລ້ານຄົນ | |
| ອັນດັບ: | 40 | |
| ຕະກູນພາສາ: | ອົດສະຕະໂລເນຊີ ກຸ່ມມາເລ-ໂພລີເນຊຽນ ເບີຣ໌ນຽວ-ຟິລີບປິນໂນ ມີໂຊຟິລິບປິນ ຟິລິບປິນໂນກາງ ພາສາຕາກາລອກ ພາສາຟິລິບປິນໂນ | |
| ລະບົບການຂຽນ: | ອັກສອນລາຕິນ | |
| ສະຖານະທາງການ | ||
| ພາສາທາງການໃນ: |  ຟິລິບປິນ
| |
| ຜູ້ວາງລະບຽບ: | ຄະນະກຳມະການວ່າດ້ວຍພາສາຟີລິບປິນໂນ | |
| ລະຫັດພາສາ | ||
| ISO 639-1: | ບໍ່ມີ | |
| ISO 639-2: | fil | |
| ISO 639-3: | fil | |
| ໝາຍເຫດ: ບົດຄວາມນີ້ມີສັນຍະລັກສັດທະອັກສອນສາກົນປາກົດຢູ່ ທ່ານອາດຕ້ອງໃຊ້ໄທປ໌ເຟຊທີ່ຮອງຮັບຢູນິໂຄດເພື່ອການສະແດງຜົນທີ່ສົມບູນ. | ||
 ສ່ວນນຶ່ງຂອງສາລານຸກົມພາສາ
| ||
ປະເທດທີ່ມີຜູ້ເວົ້າຫຼາຍກວ່າ 500,000 ຄົນ
ປະເທດທີ່ມີຜູ້ເວົ້າລະຫວ່າງ 100,000–500,000 ຄົນ
ປະເທດທີ່ມີຜູ້ເວົ້າແມ່ນຊຸມຊົນຍ່ອຍ
ພາສາຟິລິບປິໂນ ຫຼື ພາສາຟິລິປິໂນ (ອັງກິດ: Filipino; [ˌfɪlɪˈpiːnoʊ])[3] ເປັນພາສາປະຈຳຊາດ ແລະ ເປັນພາສາລັດຖະການພາສາໜຶ່ງຂອງປະເທດຟິລິບປິນຄູ່ກັບພາສາອັງກິດ ກຳນົດເມື່ອ ປີ 1987 ພາສານີ້ແມ່ນສໍານຽງມາດຕະຖານຂອງພາສາຕາກາລອກ ເມື່ອ 13 ພະຈິກ ປີ 1937 ສະຖາບັນພາສາແຫ່ງຊາດໄດ້ເລືອກພາສາຕາກາລອກເຊິ່ງເປັນພາສາທ້ອງຖິ່ນທີ່ມີການໃຊ້ເປັນພາສາຂຽນຫຼາຍທີ່ສຸດ ມາເປັນພື້ນຖານຂອງພາສາປະຈຳຊາດໃໝ່ໃນ ປີ 1961 ພາສານີ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນຊື່ ປິລິປິໂນ ແລະ ປ່ຽນຊື່ເປັນພາສາຟິລິບປິນໂນເມື່ອ ປີ 1972
ອ້າງອີງ[ດັດແກ້]
- ↑ "Languages of Philippines". Ethnologue. Retrieved 3 September 2010.
- ↑ Results from the 2000 Census of Population and Housing: Educational Characteristics of the Filipinos. National Statistics Office. 18 March 2005. Archived from the original on 2008-01-27. Retrieved 21 January 2008.
- ↑ Wells, J. C. Longman Pronunciation Dictionary. 3rd Edition. Harlow, England: Pearson Education Ltd., 2008.