ອັດຕາທິປະໄຕ
Appearance
ໃນສາຂາລັດຖະສາດ ອັດຕາທິປະໄຕ (ຄຳເຄົ້າ: ອັຕຕາທິປຕັຍ; ອັງກິດ: autocracy) ແມ່ນລະບອບການປົກຄອງທີ່ອຳນາດສູງສຸດລວມສູນຢູ່ໃນມືຂອງບຸກຄົນຄົນດຽວ ທີ່ສາມາດຕັດສິນໃຈໄດ້ຢ່າງບໍ່ຈຳກັດໂດຍກົດໝາຍຫຼືກົນໄກການຄວບຄຸມທີ່ປະຊາຊົນຕັ້ງຂຶ້ນ (ອາດຍົກເວັ້ນເມື່ອຄຸກຄາມໂດຍປະລິຍາຍດ້ວຍລັດຖະປະຫານຫຼືການກໍ່ການກຳເລີບຂອງມວນຊົນ)[1]. ອັດຕາທິປະໄຕໃນປະຫວັດສາດປົກກະຕິຈະຢູ່ໃນຮູບແບບສົມບູລະນາຍາສິດທິລາດຫຼືລະບອບຜະເດັດການ ໃນຍຸກຕົ້ນໆ ຄຳວ່າ "autocrat" ມັກໃຊ້ໝາຍເຖິງລັກສະນະທີ່ພຶງປະສົງຂອງຜູ້ປົກຄອງ ໂດຍໄນວ່າ "ໄຮ້ຜົນປະໂຫຍດຂັດກັນ".
ອ້າງອີງ
[ດັດແກ້]- ↑ Johnson, Paul M. "Autocracy: A Glossary of Political Economy Terms". Auburn.edu. Archived from the original on 2017-07-02. Retrieved 2012-09-14.
A system of government in which supreme political power to direct all the activities of the state is concentrated in the hands of one person, whose decisions are subject to neither external legal restraints nor regularized mechanisms of popular control (except perhaps for the implicit threat of coup d'etat or mass insurrection)