ສັດທະອັກສອນສາກົນ

ສັດທະອັກສອນສາກົນ
	"IPA" in IPA ([aɪ pʰiː eɪ])
ຊະນິດ	ບາງສ່ວນເປັນລັກສະນະສະເພາະອັກສອນ
ພາສາເວົ້າ	ໃຊ້ເປັນສັກທະສາດ ແລະ ໜ່ວຍສຽງຂອງແຕ່ລະພາສາ
ຊ່ວງຍຸກ	ຕັ້ງແຕ່ປີ 1888
ລະບົບແມ່	Palaeotype alphabet, English Phonotypic Alphabet Romic alphabet ສັດທະອັກສອນສາກົນ; ;
ISO 15924	Latn

ເວັບຫຍໍ້:

IPA

ສຳລັບຄວາມໝາຍອື່ນ ເບິ່ງທີ່ IPA (ແກ້ຄວາມຜິດປົກກະຕິ)

ບົດຄວາມນີ້ມີສັກທະສາດ ສັນຍາລັກ ຫາກບໍ່ມີການສະໜັບສະໜູນເຣັນເດີທີ່ເໝາະສົມ ທ່ານອາດເຫັນເຄື່ອງໝາຍຄຳຖາມ ກ່ອງ ຫຼື ສັນຍາລັກອື່ນແທນສັກທະສາດ ສັນຍາລັກ

ຕາລາງສັກທະອັກສອນສາກົນລຸ້ນ ປີ 2020

ສັດທະອັກສອນສາກົນ (ອັງກິດ: International Phonetic Alphabet) ຫຼື ໄອພີເອ(IPA) ແມ່ນສັດທະອັກສອນຊຸດໜື່ງທີ່ພັດທະນາໂດຍສະມາຄົມສັດທະສາດສາກົນ ໂດຍໃຫ້ເປັນເຄື່ອງໝາຍມາດຕະຖານເພື່ອການແທນສຽງເວົ້າໃນທຸກພາສາ ນັກພາສາສາດໃຊ້ສັດທະອັກສອນສາກົນເພື່ອແທນໜ່ວຍສຽງຕ່າງໆ ທີ່ມະນຸດສາມາດອອກສຽງໄດ້ ໂດຍແທນແຕ່ລະໜ່ວຍສຽງດ້ວຍເຄື່ອງໝາຍສະເພາະທີ່ບໍ່ຄືກັນ ເຄື່ອງໝາຍທີ່ມາໃຊ້ຫຼືດັດແປງມາຈາກ ອັກສອນລາຕິນ ບາງໂຕມາຈາກ ອັກສອນເກຣັກ ແລະບາງໂຕຄຶດຂຶ້ນໃໝ່ໂດຍບໍ່ຄືກັບພາສາໃດເລີຍ