ພະຍົມ

ພະຍົມ ພະຍົມມະລາດ ຫຼື ມັດຈຸລາດ ເປັນເທບພະເຈົ້າແຫ່ງນະລົກແລະຄວາມຕາຍ ຕາມຄວາມເຊື່ອໃນສາສະໜາແບບອິນເດຍ.

ສາສະໜາພຸດ

ສາສະໜາພຸດຝ່າຍເຖລະວາດ ຖືວ່າພະຍົມມີຊາດກໍາເນີດເປັນເທວະດາຊັ້ນຈາຕຸມະຫາລາຊິກາ ແລະເປັນເຈົ້າແຫ່ງເວມານິກເຜດ. ຄຳພີປະປັນຈະສູທະນີລະບຸວ່າໃນມະຫານະລົກແຕ່ລະຂຸມມີພະຍົມປະຈໍາຢູ່ 4 ປະຕູ. ມະຫານະລົກມີ 8 ຂຸມ ຈຶ່ງມີພະຍົມ 32 ອົງ.

ພະຍົມ ບໍ່ແມ່ນເທບ ແຕ່ເປັນຕໍາແໜ່ງ ອັນໄດ້ແກ່ ພະຍົມໃນມະຫານະລົກ ມີ 32 ພະອົງ. ພະຍົມໃນຍົມມະໂລກີຍະນະລົກ ມີ 320 ພະອົງ ແລະພະຍົມອົງປະທານໃນຍົມມະໂລກອີກ 1 ພະອົງ ລວມທັງໝົດ 353 ພະອົງ.

ໃນເທວະທູດຕະສູດ ພະພຸດທະເຈົ້າຕັດວ່າ ພະຍົມມີໜ້າທີ່ຊັກຖາມສັດນະລົກ 5 ປະເພດກ່ຽວກັບເທວະທູດ ແມ່ນ ເດັກແດງ ຄົນເຖົ້າ ຄົນເຈັບ ນັກໂທດ ແລະຄົນຕາຍ ເພື່ອໃຫ້ສັດນະລົກລະນຶກເຖິງກຸສົນລະກຳທີ່ເຄີຍເຮັດ ຖ້າຈື່ໄດ້ກໍຈະພົ້ນຈາກນະລົກ ຖ້າຈື່ບໍ່ໄດ້ກໍຈະຖືກພາໂດຍຍົມມະບານໄປລົງໂທດຕາມບາບກຳທີ່ໄດ້ເຮັດ.

ບາງຕໍານານເລົ່າວ່າ ອດີດຕະຊາດ ພະຍົມເກີດເປັນຜູ້ນໍາໝູ່ບ້ານຜູ້ຊົງປັນຍາ. ຕັດສິນຄະດີຄວາມຢ່າງເປັນທຳ ຄັ້ງໜຶ່ງບິດາຂອງທ່ານເຮັດຜິດກົດໝາຍ ພະຍົມຈຶ່ງຕ້ອງຕັດສິນປະຫານບິດາຕົນເອງ. ຈາກນັ້ນທ່ານເສຍໃຈແລະອອກບໍາເພັນຕະບະໃນປ່າ. ເມື່ອຕາຍແລ້ວໄດ້ໄປເກີດເປັນກຸມພັນທะເທວະດາໃນສວນຊັ້ນຈາຕຸມະຫາລາຊິກາ ໃນເມືອງທາງທິດໃຕ້. ທ້າວວິລຸນຫົກໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນພະຍາຍົມມະລາດ ມີໜ້າທີ່ຕັດສິນຄົນຕາຍ.

ສ່ວນລັດທິມະຫາຍານວ່າ ພະຍາຍົມເປັນພະໂພທິສັດອົງໜຶ່ງ ມີໜ້າທີ່ພິພາກສາດວງວິນຍານ ແຕ່ທາງລັດທິເຕົາວ່າພະຍົມ ມີທັງໝົດ 10 ພະອົງ.

ຍົມມະທູດ

ຍົມມະທູດ ເປັນເຈົ້າໜ້າທີ່ຜູ້ນໍາວິນຍານຄົນຕາຍຈາກໂລກ ມາສູ່ຍົມມະໂລກ. ໃນສາສະໜາພຸດ ຍົມມະທູດເປັນເທວະດາໃນຊັ້ນຈາຕຸມະຫາລາຊິກາ ປະເພດກຸມພັນ. ມີໜ້າທີ່ຄວບຄຸມວິນຍານ ບໍ່ໄດ້ມີໜ້າທີ່ລົງໂທດ. ແຕ່ໃນສາສະໜາຮິນດູ ຍົມມະທູດເປັນເຜົ່າພັນໜຶ່ງທີ່ດຸຮ້າຍ ເປັນບໍລິວານຂອງພະຍົມ ມີໜ້າທີ່ທັງຄວບຄຸມວິນຍານແລະລົງໂທດວິນຍານບາບ ຕາມຜົນກຳຂອງເຂົາເຈົ້າ.