ລະບອບປະຊາທິປະໄຕ

ສ່ວນນຶ່ງຂອງຊຸດການເມືອງ
ລະບອບການປົກຄອງ ພື້ນຖານ
ໂຄງສ້າງອຳນາດ
ສະຫະພັນທະລັດ ສະມາພັນທະລັດ ການໃຊ້ອຳນາດຄອບງຳ ຈັກກະວັດ ລັດດ່ຽວ
ໂຄງສ້າງອຳນາດ
ປະຊາທິປະໄຕ ທາງກົງ ແບບມີຜູ້ແທນ ໂດຍຄະນະບຸກຄົນບາງກຸ່ມ
ລາຊາທິປະໄຕ ສົມບູລະນາຍາສິດທິລາດ ພາຍໃຕ້ລັດຖະທຳມະນູນ
ຄະນາທິປະໄຕ ອະພິຊະນາທິປະໄຕ ຄະນະຜູ້ຍຶດອຳນາດການປົກຄອງ ເສຖະຍາທິປະໄຕ
ອຳນາດນິຍົມ ອັດຕາທິປະໄຕ ລະບົບໃຊ້ອຳນາດເດັດຂາດ ລະບອບຜະເດັດການ ລະບົບຮວບອຳນາດເບັດເສັດ
ອື່ນ ໆ ອະນາທິປະໄຕ ສາທາລະນະລັດ ເທວາທິປະໄຕ

ຄູ່ມືການໃຊ້ງານ[ສ້າງ]

</noinclude>

ປະຊາທິປະໄຕ (ຄຳເຄົ້າ: ປະຂາທິປະຕັຍ, ອັງກິດ: democracy, ຝຣັ່ງ: démocratie) ແມ່ນແນວຄິດທີ່ເຊື່ອວ່າປະຊາຊົນມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງຕົນເອງ ເຊິ່ງແຕກຕ່າງຈາກແນວຄິດກ່ອນໜ້າ ທີ່ເຊື່ອວ່າປະຊາຊົນມີຊີວິດເພື່ອການຮັບໃຊ້ພະມະຫາກະສັດ ຫຼື ມີຊິວິດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າ ການປ່ຽນກະບວນທັດນີ້ ແມ່ນຜົນຈາກຍຸກແສງສະຫວ່າງ.

ປະຊາທິປະໄຕນັ້ນ ກ່າວໄດ້ວ່າ ມີຄວາມໝາຍທັງໃນແງ່ອຸດົມການຫຼືລັດທິຄວາມຄິດທາງການເມືອງ ແລະ ຄວາມໝາຍໃນເຊິງລະບອບການປົກຄອງ ໂດຍແມ່ນທີ່ປະຈັກກັນທົ່ວໄປວ່າ ລະບອບການປົກຄອງທີ່ສາມາດຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຢ່າງມີປະສິດພາບແລະປະສິດຜົນ ໂດຍມີກົນໄກ ເງື່ອນໄຂຮອງຮັບສັກສີ ສິດທິເສລີພາບ ແລະ ຄວາມເທົ່າທຽມກັນຂອງບຸຄຄົນ ໃນສັງຄົມ ແມ່ນການປົກຄອງໃນລະບອບປະຊາທິປະໄຕ ເຊິ່ງເປັນລະບອບການປົກຄອງທີ່ຖືວ່າປະຊາຊົນແມ່ນອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະ ທຸກຄົນບໍ່ເວັ້ນພະມະຫາກະສັດຈະຕ້ອງຢູ່ພາຍໃຕ້ລັດຖະທຳມະນູນ.

ຄຳວ່າ ປະຊາທິປະໄຕ ມາຈາກພາສາເກຣັກບູຮານວ່າ “Democratia” ແມ່ນຄຳຜະສົມລະຫວ່າງຄຳວ່າ “Demo” ໝາຍເຖິງປະຊາຊົນຫຼືສາທາລະນະຊົນທົ່ວໄປ ແລະຄຳວ່າ cratia ເຊິ່ງໝາຍເຖິງລະບອບການປົກຄອງ.

ເບິ່ງຕື່ມ

• ດັດຊະນີປະຊາທິປະໄຕ
• ລະບອບການປົກຄອງ