ຕົວເລກອາຫລັບ
ສິບ ຕົວເລກອາຣັບ 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, ແລະ 9 ແມ່ນ ສັນຍາລັກ ທີ່ໃຊ້ທົ່ວໄປທີ່ສຸດໃນການຂຽນຕົວເລກ. ຄຳສັບນີ້ມັກຈະໝາຍເຖິງ ການໝາຍຕຳແໜ່ງ ໂດຍໃຊ້ຕົວເລກ, ເຊັ່ນດຽວກັບການໃຊ້ຖານ ທົດສະນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອກົງກັນຂ້າມກັບລະບົບອື່ນໆ ເຊັ່ນ: ຕົວເລກໂຣມັນ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ສັນຍາລັກຍັງຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອຂຽນຕົວເລກໃນຖານອື່ນໆເຊັ່ນ octal, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການຂຽນຂໍ້ມູນທີ່ບໍ່ແມ່ນຕົວເລກເຊັ່ນເຄື່ອງຫມາຍການຄ້າຫຼືຕົວລະບຸປ້າຍທະບຽນ.
ຊາວເອີຣົບຄັ້ງທໍາອິດໄດ້ຮຽນຮູ້ຂອງຕົວເລກອາຣາບີ c. ສະຕະວັດທີ 10, ເຖິງແມ່ນວ່າການແຜ່ກະຈາຍຂອງພວກມັນເປັນຂະບວນການເທື່ອລະກ້າວ. ສອງສັດຕະວັດຕໍ່ມາ, ນັກວິຊາການຊາວອີຕາລີ Fibonacci ໄດ້ພົບກັບຕົວເລກຢູ່ໃນເມືອງ Béjaïa Algerian. ຜົນງານໃນສະຕະວັດທີ 13 ຂອງລາວ Liber Abaci ແມ່ນສໍາຄັນໃນການເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນທົ່ວເອີຣົບ; ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການນໍາໃຊ້ຂອງພວກເຂົາໃນເອີຣົບໄດ້ຖືກຈໍາກັດເປັນສ່ວນໃຫຍ່ໃນ ພາກເຫນືອຂອງອິຕາລີ ຈົນກ່ວາການປະດິດຂອງ ຫນັງສືພິມພິມ ໃນສະຕະວັດທີ 15.[1] ການຄ້າເອີຣົບ, ປື້ມ, ແລະ ອານານິຄົມ ຕໍ່ມາໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຄວາມນິຍົມໃນການຮັບຮອງເອົາຕົວເລກອາຫລັບທົ່ວໂລກ. ຕົວເລກໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ໃນທົ່ວໂລກ - ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍນອກເຫນືອຈາກ ການແຜ່ກະຈາຍຂອງຕົວອັກສອນລາຕິນ ໃນປະຈຸບັນ - ແລະໄດ້ກາຍເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປໃນລະບົບການຂຽນທີ່ລະບົບຕົວເລກອື່ນໆທີ່ມີຢູ່ກ່ອນຫນ້ານີ້, ເຊັ່ນຕົວເລກ ຈີນ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ.
- ↑ "Figuring Out: The Spread of Hindu–Arabic Numerals in the European Tradition of Practical Mathematics (13th–16th Centuries)".
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help)