ລະບົບຈາລະຈອນຊ້າຍມື ແລະ ຂວາມື
ການຈາລະຈອນຊ້າຍ ແລະ ຈະລາຈອນຂວາ ແມ່ນການປະຕິບັດ, ໃນ ການຈະລາຈອນສອງທິດທາງ, ການຮັກສາທາງຊ້າຍແລະເບື້ອງຂວາຂອງຖະຫນົນ, ຕາມລໍາດັບ. ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນພື້ນຖານສໍາລັບ ການໄຫຼວຽນຂອງການຈະລາຈອນ, ແລະບາງຄັ້ງເອີ້ນວ່າ ກົດລະບຽບຂອງຖະຫນົນຫົນທາງ.[1] ຄຳວ່າ ຂັບ ຂວາ ແລະຊ້າຍ ໝາຍເຖິງ ຕຳແໜ່ງຂອງຜູ້ຂັບຂີ່ ແລະ ພວງມາໄລ ໃນລົດ ແລະ ຢູ່ໃນລົດຍົນ, ຄຳວ່າ ຂວາ ແລະ ຊ້າຍ ຈະລາຈອນ . ກົດລະບຽບດັ່ງກ່າວຍັງລວມເຖິງບ່ອນທີ່ຢູ່ໃນເສັ້ນທາງທີ່ຈະຂັບລົດ, ຖ້າມີບ່ອນຫວ່າງສໍາລັບຍານພາຫະນະຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງໃນທິດທາງດຽວ, ແລະຂ້າງທີ່ຍານພາຫະນະໃນດ້ານຫລັງໄດ້ overtake ຫນຶ່ງໃນດ້ານຫນ້າ. ຕົວຢ່າງ, ຄົນຂັບລົດໃນປະເທດ ການຈາລະຈອນຊ້າຍ ໂດຍທົ່ວໄປຈະ overtake ຢູ່ເບື້ອງຂວາຂອງຍານພາຫະນະທີ່ຖືກ overtaken.
ຈະລາຈອນຂວາ ຖືກນໍາໃຊ້ຢູ່ໃນ 165 ປະເທດແລະເຂດແຄວ້ນ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຢູ່ໃນ ທະວີບອາເມລິກາ, ເອີຣົບທະວີບ, ອາຟຣິກາ ສ່ວນໃຫຍ່ແລະ ອາຊີ ແຜ່ນດິນໃຫຍ່ (ຍົກເວັ້ນ ອາຊີໃຕ້ ), ໃນຂະນະທີ່ 75 ປະເທດໃຊ້ ການຈາລະຈອນຊ້າຍ, ເຊິ່ງກວມເອົາປະມານຫນຶ່ງສ່ວນຫົກຂອງເນື້ອທີ່ດິນຂອງໂລກ, ນຶ່ງສ່ວນສີ່ຂອງຖະໜົນຫົນທາງ ແລະປະມານນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງປະຊາກອນ. [2] ໃນປີ 1919, 104 ຂອງອານາເຂດຂອງໂລກແມ່ນ ການຈາລະຈອນຊ້າຍ ແລະຈໍານວນເທົ່າທຽມກັນແມ່ນ ຈະລາຈອນຂວາ. ລະຫວ່າງປີ 1919 ແລະ 1986, 34 ດິນແດນຂອງ ການຈາລະຈອນຊ້າຍ ໄດ້ປ່ຽນມາເປັນ ຈະລາຈອນຂວາ.[3]
ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍປະເທດທີ່ໃຊ້ ການຈາລະຈອນຊ້າຍ ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ Empire ອັງກິດ, ປະເທດອື່ນໆເຊັ່ນ ອິນໂດເນເຊຍ, ຍີ່ປຸ່ນ, ເນປານ, ພູຖານ, ມາກາວ, ໄທ, ໂມຊໍາບິກ, ປະເທດຊູຣິນາມ, ສວີເດນ ແລະ ໄອສແລນ (ເຊິ່ງໃຊ້ ຈະລາຈອນຂວາ ຕັ້ງແຕ່ ເດືອນກັນຍາ 1967 ແລະ ທ້າຍເດືອນພຶດສະພາ 1968 ຕາມລໍາດັບ) ແມ່ນ. ບໍ່. ປະເທດສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ ອານາຈັກອານານິຄົມຝຣັ່ງ ໄດ້ຮັບຮອງເອົາ ຈະລາຈອນຂວາ.
ເອກະສານອ້າງອີງ
[ດັດແກ້]- ↑ The Rule of the Road: An International Guide to History and Practice.
- ↑ "Shifting the Right of Way to the Left Leaves Some Samoans Feeling Wronged"(subscription required)
- ↑ "The rule of the road, 1919–1986: A case study of standards change".
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(help);|archive-url=requires|url=(help); Missing or empty|url=(help)